Dit is niets voor mij!

Dat ook ouders nieuwsgierig zijn als hun kinderen over de verkenners praten, wakkert mijn enthousiasme alleen nog maar meer aan. Hoe waardevol is dit. Mijn coachee vertelt zo enthousiast over de verkenners en haar GevoelsAnkersavontuur, dat deze ouder heel graag komt ervaren wat haar dochter bedoelt. Na een korte toelichting en kleine toepassingen met de Gevoelsposter in de casus van deze moeder, komen we dan ook al snel op de GevoelsAnkers. Ze pakt de stapel van me aan, en zegt met een lach: “Dit is niets voor mij, maar ik wil mijn dochter zo graag steunen in haar beleving…”. Dus we stappen in de wereld van de verkenners op de vloer. Eerst gaat ze op haar meest favoriete verkenner staan: de Krachtzetter. Altijd maar weer met volle kracht vooruit. Een prachtige instelling maar toch ook best vermoeiend zo af en toe. Ze heeft niets met de Hartopener, dus die komt op de stapel ‘niets voor mij’.

Verrassend is haar ervaring met de Rondhanger en de Ziener. Door op de GevoelsAnkers te gaan staan, wordt ze steeds enthousiaster en voorbeelden uit haar dagelijkse leven vliegen in het rond. Alle verkenners hebben inmiddels hun waarde ingevuld, sommige tot verbazing van haarzelf, meerdere keren.

Dan ligt alleen de Hartopener nog onaangeroerd. De uitdaging is om deze toch eens te ontdekken: ‘Is deze inderdaad niets voor mij, of misschien toch een ietsie pietsie van wel?!’. Voorzichtig gaat ze op de Hartopener GevoelsAnker staan, ze laat de situatie op haar inwerken en zegt: “Tjonge ik had nooit kunnen denken dat deze mooie plaatjes op de grond, zoveel impact zouden kunnen hebben. Het voelde niet goed om de Hartopener daar zo te laten liggen en nu ik erop sta, voel ik de wens om toch eens een momentje deze mooie Hartopener in te zetten voor mezelf. Want als ik er goed over nadenk, is altijd maar de Krachtzetter willen zijn, misschien niet echt wat ik wil. Het is gewoon zo gegroeid om altijd maar door te moeten gaan. Nu begrijp ik ook de reactie van mijn dochter, zo ‘hupsend’ van de ene verkenner naar de andere. Je voelt ook echt de kracht van elke verkenner, tjonge, ze heeft gelijk: ik voel het gewoon!

Met een stralende lach ging ze huiswaarts. En ik? Ik ben ervan verzekerd dat moeder en dochter nieuwe gespreksstof hebben.